Ideja e transformimit të 30% të botës (tokësore dhe detare) në zona të mbrojtura nuk i pëlqen shumë njerëzve: ja pse, dhe cila është alternativa sipas Survival International.
“Një hapësirë gjeografike e përcaktuar qartë, e njohur, e përkushtuar dhe e menaxhuar, përmes mjeteve ligjore ose mjeteve të tjera efektive, për arritjen e ruajtjes afatgjatë të natyrës me shërbimet ekosistemike dhe vlerat kulturore të lidhura”: ky është përkufizimi zyrtar i “zonës së mbrojtur” të Unionit Ndërkombëtar për Ruajtjen e Natyrës (IUCN).
Ndër objektivat kryesorë të përcaktuar në draftin e parë (i cili pason draftin zero) të Kornizës Globale për Biodiversitetin pas vitit 2020, një plan veprimi i hartuar për të mbrojtur biodiversitetin dhe luftuar ndryshimet klimatike, ekziston propozimi për të mbrojtur 30% të tokës dhe zonave detare rreth botës. Ky propozim ka ndezur një kritikë nga shoqata të ndryshme, përfshirë Survival International, e cila përcakton të ashtuquajturin objektiv 30×30 një “gënjeshtër të madhe të gjelbër”.
Sipas Survival, zgjidhja është e ndryshme, dhe është e thjeshtë: lërini njerëzit vendas, indigjenët të kujdesen për tokat e tyre. “Këta njerëz janë mbrojtësit më të mirë të mjedisit,” shpjegojnë ata. “Aty ku të drejtat territoriale të tyre njihen, nivelet e shpyllëzimit dhe zjarret janë dukshëm më të ulëta se në zonat e mbrojtura, ka efekte lehtësuese të ndryshimit të klimës dhe ekziston një lidhje direkte dhe vitale midis diversitetit kulturor dhe biodiversitetit. Nuk është rastësi që 80% e biodiversitetit të planetit gjendet në territoret autoktone ”, nënvizojnë ata.
Në mars të këtij viti, Survival i bëri një apel Presidentit Mario Draghi, duke i kërkuar atij të bëjë një hap prapa nga qëllimi i transformimit të 30% të planetit në zona të mbrojtura: “Larg të qenit një zgjidhje e mrekullueshme, zonat e mbrojtura shkaktojnë shkelje serioze të të drejtave të njeriut të popujve autoktonë dhe bashkësive vendore ”, thuhet në letrën e hapur të shoqatës dërguar Kryeministrit.
Megjithëse apeli duket se ka rënë në vesh të shurdhër, shoqata vazhdoi të promovojë një seri ngjarjesh informative që treguan të gjitha dobësitë e një propozimi, thonë ata, bazuar në modele koloniale (të tilla si ajo e kalasë së ruajtjes) dhe të dëmshme për mjedisin dhe njerëzit që jetojnë atje: më 2 shtator u mbajt një konferencë e gjatë e titulluar “Toka jonë, natyra jonë” në Marsejë (Francë), gjatë së cilës u fol për aspektet negative të ruajtjes dhe alternativat e mundshme më miqësore me mjedisin.
Tokat që mbrohen në fakt janë shpronësuar nga pronarët e tyre legjitimë – indigjenët -, të cilët në vend të kësaj duhet të trajtohen si krerë shtetesh, me të cilët të diskutohet për vazhdimësinë.
Në këtë drejtim, objektivi 21 u shtua në draftin e parë të Kornizës Globale për Biodiversitetin, i cili thotë: “Shtetet nënshkruese do të sigurojnë që komunitetet lokale, popujt autoktonë, gratë, vajzat dhe të rinjtë të kenë një pjesëmarrje efektive dhe të barabartë në vendimet për biodiversitetit, dhe do të respektojë të drejtat e tyre mbi tokën, territoret dhe burimet », por aktualisht këto mbeten veç fjalë.
