Ndërsa një pjesë e popullsisë është vaksinuar kundër SARS-CoV-2, lind pyetja nëse pandemia do të përfundojë me arritjen e imunitetit të tufës. Për të arritur imunitetin e tufës duhet të imunizohet 60-70% të popullsisë përmes Covid ose përmes vaksinimit, shkruan gazeta greke protothema.
Ndërsa ndodhemi në vitin e dytë të pandemisë, ky qëllim duket i pamundur për shkak të varianteve të reja, skepticizmit ndaj vaksinave dhe vaksinimit të vonuar të fëmijëve. Fakti që “imuniteti i tufës “është një skenar i paarritshëm nuk e zbeh vlerën e vaksinimit si një armë kundër pandemisë.
Në të ardhmen e afërt, shkencëtarët besojnë se një rikthim në normalitet është larg por besojnë se virusi do të jetë endemik.
Ky arsyetim bazohet në disa arsye si:
1. Është e paqartë nëse dhe në çfarë mase vaksinat mbrojnë kundër transmetimit të virusit. Çelësi i “imunitetit të tufës” është se edhe nëse dikush sëmuret, mbeten pak persona infektues të cilët mund të infektojnë të tjerët.
Vaksinat janë efektive kundër rasteve simptomatike, por nuk ka të dhëna të shumta mbi parandalimin e transmetimit dhe kjo është një arsye në të cilën vaksinimi kontribuon në “imunitetin e tufës”.
Nuk është e nevojshme një mbrojte 100% kundër transmetimit dhe një përqindje prej 70% e mbrojtjes së vaksinës kundër transmetimit të virusit do të ishte e mjaftueshme.
2. Shpërndarja e vaksinave është e pabarabartë. Mobilizimi i koordinuar global i vaksinimit mund të çrrënjosë teorikisht infeksionin COVID-19. Sidoqoftë, fushata e vaksinimit e cila është e ndryshme kudo në botë, apo edhe brenda të njëjtit vend (SHBA) dhe grupmoshave të ndryshme që vaksinohen gjatë një periudhe të caktuar, me fëmijë ende të pavaksinuar, mund të çojë në shpërthime të reja edhe në vende të ndryshme.
Duke supozuar se shumica e të miturve nuk janë të vaksinuar (meqenëse vaksinat për personat nën moshën 16 vjeç ende nuk janë miratuar), atëherë 100% e popullsisë mbi 18 vjeç duhet të vaksinohet për të arritur 76% të imunitetit në popullatën e përgjithshme.
3. Udhëheqësit e rinj po prishin ekuilibrin e ” imunitetit të tufës”. Shembulli i Brazilit e ilustron më së miri këtë pikë. Për shkak të shpërthimeve masive në fillim të pandemisë deri në qershor 2020, shumë se 60% e popullsisë u infektua, një përqindje e mjaftueshme për të arritur imunitetin e tufës.
Sidoqoftë, në janar 2021, varianti i ri i njohur gjithashtu si P.1, çoi në një shpërthim të ri të rasteve. Vaksinimi i shpejtë masiv mund të parandalojë shfaqjen dhe dominimin e varianteve të reja.
4. Imuniteti mund të mos zgjasë përgjithmonë. “Imuniteti i tufës ” arrihet ose përmes vaksinimit ose përmes infeksionit natyror.
Kohëzgjatja e imunitetit të siguruar nga infeksioni natyror ende nuk dihet. Të dhënat e nga koronaviruset e mëparshëm tregojnë se imuniteti gradualisht bie, por nuk arrin në zero. Vaksinat gjithashtu nuk janë 100% efektive. Nëse supozojmë se imuniteti natyror zgjat vetëm disa muaj, atëherë afati kohor për vaksinimin është edhe më i pakët.
Kohëzgjatja e imunitetit të siguruar nga vaksinat gjithashtu duhet të përcaktohet, dhe kur dhe nëse do të nevojiten doza përforcuese.
5. Për sa kohë që njerëzit vaksinohen, masat parandaluese do të lehtësohen. Vaksinat janë deri në 90% efektive, kështu që është një mase e mirë për të arritur imunitetin e tufës. Përdorimi i një maskë do të kontribuojë në prishjen e zinxhirit të transmetimit, duke parandaluar mbizotërimin e llojeve të reja, derisa të përfundojë vaksinimi.
Njerëzit duan të kthehen në jetën dhe sjelljen e tyre para-pandemike shumë shpejt, por është e rëndësishme të bëhet e qartë se ne nuk jemi ende të sigurt nga pandemia, por jemi “më të sigurt se dikur”.
Bazuar në të dhënat e deritanishme, vaksinimi mund të mos sigurojë “ imunitetin e tufës” dhe mund të mos i japë fund menjëherë COVID-19, por mund të zvogëlojë incidencën dhe vdekshmërinë, veçanërisht te personat më të rrezikuar.
Covid-19 mund të mos “zhduket” menjëherë por ashpërsia dhe kërcënimi prej tij do të dobësohet.
