Shkrimi i mëposhtëm është pronësi intelektuale e Insurance Europe, pjesa e parë, përmbledhja ekzekutive e një raporti analitik për perspektivën investuese të parë nga siguruesit evropianë. Sigurime.Online e sjell të shqipëruar për lexuesin e saj.
Origjinalin e gjeni këtu:
Prioritetet strategjike të Bashkimit Evropian, të tilla si Marrëveshja e Gjelbër, Kompasi i Konkurrueshmërisë dhe Bashkimi i Kursimeve dhe Investimeve (SIU), kërkojnë nivele të papara kapitali privat për të nxitur qëndrueshmërinë, inovacionin dhe konkurrueshmërinë.
Sektori i sigurimeve, i cili investon pothuajse 9.5 trilionë euro (rreth 70% brenda BE-së), është një nga investitorët institucionalë më të mëdhenj në Evropë dhe një ofrues kyç i financimeve të qëndrueshme afatgjata.
Modeli i biznesit të kompanive të sigurimeve — mbledhja e primeve paraprakisht për të përballuar kërkesat dhe pensionet e ardhshme — i pozicionon natyrshëm për të investuar me një horizont afatgjatë, për të përballuar luhatjet e tregut dhe për të pasur një efekt kundër-ciklik dhe stabilizues në tregjet financiare dhe ekonominë.
Tre karakteristika mbështesin këtë rol:
-
Profili i detyrimeve dhe afati i tyre: Detyrimet e parashikueshme dhe afatgjata (p.sh. pagesat e pensioneve) lejojnë investime në asete jo likuide dhe me fitime më të larta, si infrastruktura, kapital privat dhe prona të paluajtshme, ndërsa detyrimet afatshkurtra kërkojnë më shumë likuiditet.
-
Garanci: Garancitë e kapitalit ose kthimit adresojnë shqetësimet lidhur me marrjen e riskut dhe kështu lejojnë një gamë më të gjerë qytetarësh të investojnë, por gjithashtu kufizojnë aftësinë e siguruesve për të marrë rreziqe dhe kërkojnë aftësi të forta në menaxhimin e riskut dhe të afateve.
-
Shkalla: Si investitorë institucionalë të mëdhenj, siguruesit mund të mobilizojnë sasi të mëdha kapitali. Tregjet e thella dhe të shkallëzueshme i ndihmojnë ata ta përdorin këtë kapital në mënyrën më efektive.
Vendimet e tyre të investimit ndikohen nga faktorë themelorë (balancimi risk/fitim, ekspertiza në klasat specifike të aseteve, disponueshmëria, preferencat kulturore për riskun dhe njohuritë financiare të konsumatorëve) dhe nga faktorë ligjorë dhe rregullatorë.
Ndërsa regjimi Solvency II siguron kujdes në veprimtarinë e siguruesve, detyrimet kapitale dhe fragmentimi rregullator ende kufizojnë investimet afatgjata dhe ndërkufitare.
Pajtueshmëria tatimore jo-uniforme, sidomos taksat e mbajtura, pengon më tej alokimin efikas të kapitalit, ndërsa rregullat e qëndrueshmërisë dhe standardet kontabël mund të dekurajojnë pa dashje investimet në aksione ose tranzicionin e investimeve.
Nevojiten veprime politike për të shfrytëzuar potencialin e plotë të siguruesve për të investuar në ekonominë e BE-së, veçanërisht për të zvogëluar fragmentimin e tregut, për të rregulluar trajtimin e kapitalit dhe tatimeve për asete afatgjata dhe të qëndrueshme, për të forcuar partneritetet publik-privat dhe për të përmirësuar sigurinë ligjore.
Duke siguruar që rregulloret të reflektojnë veçoritë e modelit të biznesit të siguruesve dhe fuqitë e tij strukturore, BE-ja mund të mobilizojë kapital privat të konsiderueshëm për të financuar objektivat e saj të gjelbra, dixhitale dhe të konkurrueshmërisë.
