Italia po vë bast edhe për ‘turizmin e rrënjëve’ për të rigjallëruar sektorin, me një plan 20 milionë euro për përfitimin mbi të gjitha të qyteteve të vogla nën pesë mijë banorë. Pikërisht sot, në sallën e konferencave ndërkombëtare të Farnesinës në Itali, do të mbahet aktiviteti prezantues i Projektit PNRR “Turizmi i rrënjëve: një strategji e integruar për rimëkëmbjen e sektorit të turizmit në Italinë e pas Covid-19”.
Pjesa e parë, e moderuar nga Drejtori i Përgjithshëm për Politikat e Italianëve Jashtë dhe Emigracionit, Luigi Maria Vignali, do të shohë ndërhyrjet institucionale të Zëvendëskryeministrit dhe Ministrit të Punëve të Jashtme dhe Bashkëpunimit Ndërkombëtar, Antonio Tajani, Ministres së Turizmit Daniela Santanchè, Nënsekretari për Kulturën, Gianmarco Mazzi, Ministri i Arsimit dhe Meritave, Giuseppe Valditara dhe Ministrja e Universitetit dhe Kërkimit, Anna Maria Bernini.
Aktiviteti do të përfshijë kryetarët e bashkive nën 5000 banorë, të cilët janë ndër përfituesit kryesorë të projektit Roots Tourism. Projekti, me një vlerë totale prej 20 milionë euro, i përfshirë në Planin Kombëtar të Rezistencës dhe Rinisjes, propozon miratimin e iniciativave në sektorin e turizmit që synojnë numrin e madh të italianëve dhe italianëve me origjinë italiane nëpër botë, duke kontribuar kështu në rinisjen e tij pas pandemisë. Iniciativat që Maeci synon të promovojë me projektin ‘Turismo delle Radici’, të frymëzuar nga eko-qëndrueshmëria dhe dixhitalizimi, synojnë të përmirësojnë fshatrat e vegjël dhe zonat rurale të Italisë nëpërmjet dinamikës së zhvillimit të qëndrueshëm, që përfshin ristrukturimin dhe rikuperimin e shtëpive të pashfrytëzuara dhe infrastrukturat që favorizojnë furnizuesit e shërbimeve dhe produkteve vendore (për shembull, ushqim dhe verë).
Projekti është i ndarë në 8 komponentë: 1) përzgjedhja dhe trajnimi i operatorëve turistikë në territorin italian; 2) digjitalizimi i dokumenteve që gjenden në arkivat e gjendjes civile dhe të gjendjes civile për të lehtësuar kërkimin historiko-familjar të rrënjëve të turistit; 3) krijimi i itinerareve ad hoc, të cilat mund të kombinohen me eksperienca të personalizuara, edhe në sektorin e ushqimit dhe verërave; 4) krijimi i një rrjeti muzesh emigracioni, me qëllim sistemimin e veprimtarive kushtuar studimit të historisë vendase, gjuhës dhe kulturës italiane; 5) krijimi i një ‘pasaporte të rrënjëve italiane’, e cila vepron si një nxitje për pasardhësit italianë për shërbimet turistike që do të përdorin në Itali; 6) organizimi i një eventi madhor me identifikimin e një viti që do të shpallet “Viti i Rrënjëve Italiane”; 7) krijimi i një fushate komunikimi me ndihmën e partnerëve të specializuar dhe përfshirjen e dëshmive të famshme për ndërgjegjësimin e brezit të ri të komuniteteve italiane dhe atyre me origjinë italiane jashtë vendit; 8) krijimi i një rrjeti me universitetet italiane për studimin dhe monitorimin e turizmit rrënjësor, gjithashtu nëpërmjet krijimit të një platforme specifike IT dhe caktimit të bursave për studiuesit e rinj.
Pasardhësit italian në botë përfaqësojnë një segment turistik me potencial të jashtëzakonshëm për vendin tonë. Ato gjenerojnë turizëm të qëndrueshëm dhe kërkesë ndërkombëtare që përdor infrastrukturën gjatë gjithë vitit. Vlerësohet se italianët me origjinë janë nga 60 deri në 80 milionë. Vendet kryesore përfituese të emigracionit italian janë Argjentina, Brazili, Venezuela, Uruguai, Kolumbia, Paraguai, Kili, Shtetet e Bashkuara, Kanadaja, Afrika e Jugut, Gjermania, Zvicra, Franca, Belgjika, Mbretëria e Bashkuar. Sipas statistikave midis 2010 dhe 2019 kishte më shumë se 10 milionë turistë të konfirmuar që shkuan në Itali nga jashtë për të bërë një udhëtim për të rizbuluar rrënjët e tyre. Vlerësimi i shpenzimeve të tyre është më shumë se 5 miliardë euro.
