Ish-kryeministri italian, Enriko Leta, aktualisht mban postin e presidentit të Institutit Zhak Delor (Jacques Delors)
Europa nuk ka mungesë kapitali. Ka mungesë të mobilizimit të kapitalit. Bashkimi Evropian ka mbi 33 trilionë euro kursime private. Ky është një potencial i madh financiar.
Çdo vit, qindra miliarda euro nga kursimet e familjeve evropiane shkojnë jashtë, kryesisht në Shtetet e Bashkuara. Ky largim i vazhdueshëm e dobëson aftësinë e BE-së për të financuar prioritetet strategjike, si: inovacionin, infrastrukturën, tranzicionin ekologjik dhe mbrojtjen.
Propozimi për Unionin e Kursimeve dhe Investimeve (SIU) është një përgjigje strukturore ndaj këtij problemi.
Ai ofron një kornizë të re për integrimin financiar. Zëvendëson një dekadë progresi të paplotë të Bashkimit të Tregjeve të Kapitalit me një vizion më të gjerë dhe ambicioz.
SIU nuk është vetëm një iniciativë financiare. Është themeli për arritjen e qëllimeve më të rëndësishme të Evropës. Pa të, BE-ja do të ketë vështirësi në mobilizimin e burimeve të nevojshme për të ardhmen.
Sot, kursimtarët në Evropë përballen me një peizazh të fragmentuar. Rregullat e taksave, rregulloret e konsumatorëve dhe sistemet mbikëqyrëse ndryshojnë shumë nga një vend në tjetrin.
Kjo sjell zgjedhje të kufizuara, konkurrencë të ulët dhe efikasitet të dobët. Këto pengesa strukturore shpjegojnë pse një pjesë e madhe e kursimeve evropiane investohet jashtë BE-së. Por një mjedis më i integruar mund ta ndryshojë këtë situatë.
Për këtë arsye, mirëpres sinjalin e fortë të Komisionit Evropian, veçanërisht nga Presidentja von der Leyen dhe Komisioneri Albuquerque, që e kanë bërë këtë iniciativë një prioritet politik dhe i kanë dhënë një impuls institucional të qartë.
Komunikimi i fundit për SIU është një hap i rëndësishëm dhe në kohë, që tregon se Bashkimi tani njeh vlerën strategjike të ndërtimit të një hapësire reale evropiane të investimeve.
Në këtë transformim, sektori i sigurimeve duhet të njihet si aktor kyç. Siguruesit janë investitorë institucionalë afatgjatë. Ata janë të aftë të kthejnë kursimet evropiane në investime produktive, rezistente dhe të qëndrueshme. Modelet e tyre të biznesit, që kombinojnë stabilitet, parashikim dhe besim, i bëjnë ata partnerë natyralë në ndërtimin e një ekosistemi financiar që shërben interesit publik.
Një nga mundësitë kryesore për investitorët institucionalë është kërkesa në rritje për investime afatgjata në sektorë strategjikë, si energjia e pastër, infrastruktura digjitale e avancuar dhe adaptimi ndaj ndryshimeve klimatike.
Këto fusha përputhen mirë me profilet e detyrimeve të shumë portofolëve të sigurimeve. P
or sfidat mbeten, sidomos për harmonizimin rregullator dhe qasjen në platforma investimi të shkallëzuara. Mbyllja e këtij hendeku do të jetë kyçe për të liruar kapital institucional në volumin dhe ritmin e nevojshëm. Por për ta arritur këtë potencial, duhet të krijohen kushtet e duhura.
Kjo nuk është një zgjidhje teknike. Është një riorientim strategjik.
SIU duhet të bëhet shtylla financiare e qasjes së re strategjike të Evropës. Kjo do të thotë krijimi i kushteve për të kanalizuar kapitalin në prioritetet afatgjata si rezistenca ndaj klimës, infrastruktura digjitale, kapacitetet e mbrojtjes dhe inovacioni shëndetësor.
Në të gjitha këto fusha, siguruesit kanë një rol kritik, duke ofruar si kapital ashtu edhe ekspertizë. Për të bërë këtë në mënyrë efektive, kapitali duhet të lëvizë me besim dhe pa pengesa ndërkufitare.
Prandaj, SIU duhet të mbështesë edhe zhvillimin e një industrie më konkurruese dhe të integruar të menaxhimit të aseteve.
Siguruesit, me praninë e tyre pan-evropiane, ekspertizën në rrezik dhe marrëdhëniet e vendosura me miliona mbajtës policash, mund të udhëheqin këtë përpjekje. Roli i tyre nuk është vetëm financiar. Është strategjik dhe thelbësor.
Në të njëjtën kohë, Evropa duhet të shikojë jashtë kufijve të saj. Konteksti global kërkon një ekosistem financiar më të fortë dhe më të lidhur. SIU nuk duhet ta izolojë Evropën nga fqinjët e saj. Përkundrazi, duhet të promovojë bashkëpunimin e strukturuar me qendrat kyçe financiare si Londra, Zyrihu dhe Oslo.
Në këtë kornizë më të gjerë, siguruesit mund të veprojnë si ura lidhëse. Aftësia e tyre për të operuar në juridiksione të ndryshme, për të bashkuar rrezikun dhe për të ofruar stabilitet është një aset që Evropa duhet ta pranojë plotësisht.
Për më tepër, vlera që siguruesit sjellin shkon përtej investimeve.
Ata inovojnë në modelimin e rrezikut. Mbështesin adaptimin ndaj ndryshimeve klimatike përmes mbulimit të sigurimeve dhe parandalimit. Kontribuojnë në kohezionin shoqëror duke ofruar pensione, mbulim shëndetësor dhe produkte mbrojtëse.
Me pak fjalë, ndihmojnë në menaxhimin e pasigurisë dhe promovojnë rezistencën. Roli i tyre në SIU duhet të reflektojë këtë kontribut më të gjerë shoqëror.
Në fund të fundit, SIU ka të bëjë me përdorimin e fuqisë financiare të Evropës për të ardhmen e saj.
Bëhet fjalë për sigurimin që pasuria e krijuar nga qytetarët evropianë të mbështesë interesat publike që i rëndësishme për ta: një mjedis të qëndrueshëm, shoqëri të sigurta, infrastrukturë moderne dhe prosperitet të përbashkët.
Gjithashtu, bëhet fjalë për rikthimin e besimit që projekti evropian mund të realizojë jo vetëm në kohë krize, por edhe në ndërtimin e një vizioni afatgjatë.
Kjo mundësi nuk duhet humbur. SIU mund të jetë një pikë kthese për integrimin evropian, për konkurrencën dhe për besimin.
Sa më shumë që Evropa të presë, aq më shumë kapital do të humbasë dhe aq më e vështirë do të bëhet të mbyllë hendekun me konkurrentët globalë. Ky është një moment për udhëheqje.
