Në vitin 2025, industria e sigurimit të aviacionit po kalon ndryshime të thella të shkaktuara nga rritja e përdorimit të dronëve, automatizimi dhe mungesa e kapaciteteve.
Ndërsa mungesa e pilotëve shihet si ciklike, është teknologjia e dronëve dhe sistemet e reja të lëvizshmërisë ajrore që po kërkojnë një ristrukturim të plotë të mënyrës se si ndërtohen dhe vlerësohen programet e sigurimit.
Dronët po përdoren gjithnjë e më shumë në sektorë si bujqësia, ndërsa siguruesit janë të detyruar të përshtaten me këto zhvillime duke analizuar në detaje teknologjinë dhe rreziqet e reja, përfshirë këtu edhe ekspozimet kibernetike dhe boshllëqet ligjore në qeverisjen e hapësirës ajrore.
Automatizimi dhe përdorimi i të dhënave telemetrike po sjellin forma të reja të sigurimit, përfshirë modelet me bazë përdorimin dhe aplikacionet mobile.
Megjithatë, ekspertët paralajmërojnë për rreziqe të mbulimeve të paplota në modelet e sigurimit vetëm përmes aplikacioneve.
Gjithashtu, për avionët e vjetër mungesa e të dhënave automatike i bën ato më të rrezikuar dhe më të shtrenjtë për t’u siguruar.
Nënshkruesit tradicionalë të policave tani duhet të shqyrtojnë jo vetëm pilotin, por edhe integritetin e softuerëve, rutinat e kalibrimit dhe sistemet mbrojtëse në rast dështimi teknik.
Kapaciteti i kufizuar i tregut, që ka nisur të reduktohet vite më parë, vijon të jetë një sfidë për siguruesit dhe rishiguruesit, veçanërisht për shkak të inflacionit ligjor në SHBA.
Përballë kësaj situate, siguruesit globalë po kërkojnë ekspertizë të thellë teknike dhe njohuri të vazhdueshme për rregulloret ndërkombëtare.
Standardet e ICAO dhe ndryshimet e shpejta ligjore në tregjet globale po e bëjnë të domosdoshme një qasje të specializuar për menaxhimin e rrezikut në aviacionin modern.
