Mes shqetësimeve në rritje për transmetimin e lisë së majmunëve gjatë verës, dhe me gjithnjë e më shumë raste që raportohen çdo ditë në të gjithë vendin, Agjencia e Sëmundjeve Infektive të BE-së po u kërkon shteteve anëtare të përgatisin strategji për programet e mundshme të vaksinimit.
Qendra Evropiane për Parandalimin dhe Kontrollin e Sëmundjeve (ECDC) ka njoftuar se do të krijojë një raport të vlerësimit të rrezikut, i cili pritet të publikohet gjatë ditës së sotme.
Çdo plan vaksinimi do të përdorë vaksinën ekzistuese të lisë, pasi nuk ka një vaksinë të miratuar kundër saj.
Po vaksina?
Sipas Elias Mosialos , vaksina ekzistuese e lisë është rreth 85% efektive në parandalimin e sëmundjeve të rënda dhe mund të merret edhe me imunosupresion. Vaksinimi i hershëm kundër lisë mund të çojë në sëmundje më të lehta, thekson ai.
Është treguar se imuniteti ndaj fruthit ofron mbrojtje kundër afideve. Lija u shpall e zhdukur në vitin 1980, por rezervat e vaksinave u mbajtën për të mbrojtur kundër një rikthimi të mundshëm.
Pavarësisht se virusi i lisë së majmunit shkakton tmerr për shkak të skuqjeve në lëkurë, profesori shpjegon se jo vetëm që nuk është i rëndë, por është edhe një sëmundje që vetëshërohet. Asnjë vend panik.
“Sëmundja nuk karakterizohet si një sëmundje e rëndë. Mund të jetë e neveritshme siç e shihni, por nuk është serioze. Sigurisht që ka një shkallë të vdekshmërisë 1% në Afrikë, por ka kushte të tjera. Përgjithësisht është një sëmundje vetë-shëruese”, tha ai.
Rekomandimet
Sipas Financial Times , Qendra Evropiane për Parandalimin dhe Kontrollin e Sëmundjeve (ECDC) pritet të kërkojë nga shtetet anëtare të BE-së të përgatisin strategji për programet e mundshme të vaksinimit.
Lija e majmunit, çfarë duhet të dini
Lija e majmunëve është një sëmundje e rrallë infektive e shkaktuar nga një virus nga e njëjta familje me linë, por më pak e zakonshme dhe më pak e rëndë. Quhet kështu sepse përhapet kryesisht midis majmunëve dhe brejtësve të vegjël në Afrikën Qendrore dhe Perëndimore, dhe herë pas here transmetohet te njerëzit përmes kontaktit të drejtpërdrejtë me kafshën, pështymën e saj ose lëngje të tjera.
Virusi i lisë së majmunit u vëzhgua për herë të parë në disa primatë laboratorikë në vitin 1958, ndërsa rasti i parë njerëzor i identifikuar u shfaq në vitin 1970 në atë që tani është Republika Demokratike e Kongos.
PËR SA RASTE PO FLASIM? Që nga 19 maj 2022, kishte 33 raste të konfirmuara dhe 42 raste të tjera të dyshuara të përhapura në vende të ndryshme (Mbretëria e Bashkuar, Portugalia, Spanja, Shtetet e Bashkuara, Suedia, Italia, Kanadaja), por kjo është ndoshta maja e ajsbergut dhe mendohet se përhapja është në fakt shumë më e gjerë ( këtu një listë e përditësuar e përpiluar nga ekspertë nga Universiteti i Oksfordit dhe Shkolla Mjekësore e Harvardit).
Nuk është e qartë nëse infeksionet janë të lidhura. Personi i parë i diagnostikuar me lisë majmuni në MB kishte udhëtuar në Nigeri dhe dy raste janë kontakte të ngushta të tij. Episodet e tjera, megjithatë, nuk janë të lidhura, dhe shfaqja e virusit në disa vende sugjeron se ka një përhapje në komunitet.
A ËSHTË HERA E PARË QË NDODH KJO? Jo. Tashmë ka pasur shpërthime shumë të vogla jashtë Afrikës në të kaluarën (përfshirë në 2021 dhe 2018 në MB), të gjitha me një lidhje të qartë për të udhëtuar në Afrikë dhe me përhapje shumë të kufizuar lokale. Këto ditë është ndoshta grupi më i madh i rasteve që ka ndodhur ndonjëherë në Evropë, por jo më i madhi ndonjëherë. Midis 2017 dhe 2018, kishte 122 raste në Nigeri dhe 7 vdekje.
CILAT JANË SIMPTOMAT? Pacientët me linë e majmunit shfaqin ethe, të dridhura, dhimbje trupi dhe lodhje dobësuese, ndërsa flluska dhe pustula me kore të ngjashme me linë e dhenve mund të shfaqen në një fazë të dytë, veçanërisht në fytyrë dhe në zonën gjenitale.
SI NDODH INFEKSIONI? Sipas OBSH-së, infeksioni njeri me njeriun ndodh kryesisht nëpërmjet pikave të frymëmarrjes që vendosen shpejt në sipërfaqe, dhe për rrjedhojë me kontakt të ngushtë dhe të zgjatur ballë për ballë. Por virusi mund të transmetohet edhe duke prekur lezionet e lëkurës të personave të infektuar ose materiale të kontaminuara prej tyre, si peshqirët, rrobat ose shtroja.
Shumica e rasteve në Mbretërinë e Bashkuar përfshijnë burra që bëjnë seks me burra, një fakt që ka bërë që disa të spekulojnë për një rrugë të re të infeksionit seksualisht të transmetueshëm. Megjithatë, lija e majmunëve nuk konsiderohet sëmundje seksualisht e transmetueshme. Përkundrazi, marrëdhënia seksuale është sipas përkufizimit një formë shumë e ngushtë e ndërveprimit që përfshin kontaktin me lëkurën dhe shkëmbimin e lëngjeve të frymëmarrjes.
Megjithatë, virusi i lisë së majmunit nuk përhapet lehtë nga personi në person dhe – ndryshe nga ai i Covid-it – nuk duket se përhapet asimptomatikisht . Kjo, bazuar në informacionet për epidemitë e mëparshme: duke vëzhguar atë aktuale, do të merren të dhëna më të sakta.
SA VDEKJEPRURËSE ËSHTË SËMUNDJA? Sipas Istituto Superiore di Sanità , sëmundja zakonisht zgjidhet spontanisht në 1-2 javë me pushim adekuat dhe pa terapi specifike. Megjithatë, infeksioni mund të ketë një ecuri më të rëndë, veçanërisht te fëmijët.
Ekzistojnë dy lloje të virusit të lisë së majmunit në Afrikë: ai i Kongos, i cili është fatal në një në çdo 10 persona që preken nga kjo sëmundje dhe ai i Afrikës Perëndimore, i cili është fatal në një në çdo 100 të raportuar.
A KA TRAJTIME APO VAKSINA? Kundër lisë së majmunit janë miratuar së fundmi medikamente antivirale, si Tecovirimat , i cili bllokon transmetimin qelizor të virusit dhe që vepron edhe kundër lisë (sëmundje që fatmirësisht e kemi çrrënjosur tashmë). Ekziston gjithashtu një vaksinë e atenuar e virusit të aprovuar në SHBA dhe e quajtur Jynneos (ose Imvanex ose Imvamune), e destinuar deri më tani për njerëzit me HIV ose dëmtime të tjera imune që janë të paktën 18 vjeç.
Njerëzit në moshë mjaft të madhe për të qenë të vaksinuar kundër lisë duhet të gëzojnë mbrojtje të pjesshme kundër lisë së majmunëve. Në Itali, ky vaksinim u pezullua në vitin 1977 dhe u shfuqizua përfundimisht në vitin 1981. Në Mbretërinë e Bashkuar, vaksinat po u ofrohen personave që konsiderohen si kontakte të ngushta të rasteve të konfirmuara, për të frenuar përhapjen e virusit në syth.
A MUND TË JETË NJË LLOJ I RI I VIRUSIT? Nuk është e mundur të përcaktohet nëse shfaqja e lisë së majmunëve në të njëjtën kohë në disa vende, ndoshta e lidhur me rritjen e transmetueshmërisë, është për shkak të një lloji të ri të virusit. Kjo do të përcaktohet nga renditja e mostrave virale ende në progres.
A EKZISTON RREZIKU I NJË PANDEMIE TË RE? Mundësia e një përhapjeje në rritje të lisë së majmunëve, tani që virusi i lisë është zhdukur dhe ka liruar “nishin e tij ekologjik”, ishte avancuar tashmë në vitet e fundit dhe për fat ne kemi disa mjete për të vendosur patogjenin në natyrë. Kjo epidemi e re pritet të qetësohet në fazat e saj të hershme, falë gjurmimit të kontakteve dhe karakteristikave të qenësishme të sëmundjes.
